Zondag 28 april 2013 Sagres – Caldas de Monchique

Sagres is dan wel het meest zuidelijkste plaatsje in Europa, de vuurtoren van Cabo de Soa Vicente, die bovenop 60 meter hoge kliffen staat, markeert echt het uiterste zuidwesten van Europa. Dat mensen vroeger dachten dat dit het einde van de wereld was, geloven we direct. De hoge kliffen, de keiharde wind, de op de rotsen stukslaande golven en het bijna maanachtige landschap erom heen boezemen ook anno 2013 nog steeds ontzag in. In ieder geval bij ons. We durven Roebel en Laika – ondanks alle ruimte om ons heen – hier niet los te laten. Stel je voor dat ze van de kliffen afwaaien…

Na een lekker, zoet bakkie koffie in de cafetaria van de vuurtoren – die helaas voor publiek gesloten is – maken we de laatste foto’s van de vuurtoren, Sagres (dat ongeveer 5 kilometer verder ligt) en de kustlijn van de Algarve, die we vandaag achter ons laten. We hebben hier genoten van de leuke plaatsjes, de natuur, de verschillende soorten stranden en het mooie weer. En dan hebben we nog niet eens alles gezien, afgaande op de verhalen van onze camperburen van gisteren in Sagres…

Vanaf vandaag trekken we weer noordwaarts (en dus weer richting Nederland ;-)). Eerst naar het binnenland van de Algarve; het natuurgebied Serra de Monchique; een vulkanische bergketen met als hoogste top de Foia: 902 meter. We koersen af op een camperplaats vlakbij kuuroord Caldas de Monchique, bekend om zijn heilzame, warme bronwater. Misschien wat voor onze Roebel, die suf oogt en alleen in beweging lijkt te willen komen voor zo’n geel rond ding. Waarschijnlijk iets te veel energie verspeeld met het zwemmen in de oceaan???

Volgens de navigatie kunnen we de ongeveer 72 kilometer naar Caldas de Monchique het beste afleggen via Lagos (kustlijn). We vinden het zelf leuker om vanuit de kaap direct via het binnenland omhoog te rijden (via Aljezur); daar zijn we tenslotte nog niet geweest en bovendien blijkt deze route maar 8 kilometer langer te zijn. Het is een prachtige rit en we rijden door een verrassend groen en heuvelachtig landschap. Net zo verrassend is de camperplaats die ongeveer twee kilometer buiten Caldas de Monchique verscholen ligt op een heuvel, echt midden in de natuur. Het is eigenlijk een minicamping die plaats biedt aan ongeveer 15 campers en verder alle voorzieningen van een camping heeft. We parkeren ons huisje en worden door de Portugese eigenaar rondgeleid. Vanuit de camper hebben we uitzicht op bossen en heuvels. Op het einde van de camperplaats zijn in de verte kustplaats Portimao en de oceaan nog zichtbaar. Het is nog steeds zonnig en onbewolkt, maar wel wat kouder; 18 graden.

Ons plan is om hier drie nachten te blijven en te gaan wandelen. Portugezen zijn echter niet zo van het wandelen, blijkt. De Portugese campingeigenaar (die naast Portugees alleen wat Frans spreekt) gebaart dat er geen wandelkaarten of gemarkeerde routes zijn. Wel is er een leuke rondwandeling te maken vanaf de camperplaats. Om uit te leggen hoe die loopt, ‘ontvoert’ hij Annemieke in zijn auto en laat hoogstpersoonlijk zien waar het wandelpad begint en hoe die ongeveer loopt. Aardige mensen toch, die Portugezen. Hoe de wandeling is, zien we morgen wel. Voor nu beperken Annemieke en Laika zich tot een korte wandeling om de omgeving te verkennen. Roebel blijft lekker bij Arnold die in het zonnetje ‘Langs de lijn’ luistert. Een echte, relaxte zondagmiddag dus.