Donderdag 30 mei 2013 Amiens – Turnhout (België)

Vanochtend gaat ‘onze’ trouwe Hymer voor het eerst in ruim zeven weken tijd in de contramine. Hij zet letterlijk zijn hakken in het zand. Alsof hij wil zeggen: ‘Naar huis? Ik wil helemaal nog niet naar huis!’ Hoewel we het hartgrondig met hem eens zijn, kunnen we niet anders dan grip zoeken voor de slippende wielen in het doorweekte, zachte gras. Het heeft vannacht zo hard geregend dat de grond letterlijk onder onze voeten/wielen is ingezakt…

Met de bokken en de houten plankjes, die we normaal gesproken gebruiken om de camper uitgelijnd te krijgen, proberen we stap voor stap de weg te plaveien. Het is hard werken (in en uit de camper, gras aanstampen, bokken verplaatsen, houtjes plaatsen, gas geven…) en we vorderen niet of nauwelijks. Precies op het moment dat we ons afvragen of het nog goed gaat komen, verschijnen uit het niets de hulptroepen. Twee brede Engelsen (de echte: met tattoos en bierbuiken) komen aangesneld. De één in een Pajero (jawel van Mitsubishi), de ander te voet met een gloednieuwe sleepkabel.

Na vijfentwintig minuten modder happen, trekken onze redders in nood ons in nog geen drie minuten op het asfalt. Met vaste grond onder de wielen kan zelfs onze Hymer er niet meer onderuit; we leggen vandaag onze één na laatste etappe af voordat we ons overmorgen weer in Oude Wetering melden. We nemen uitgebreid afscheid van onze nieuwe Engelse vrienden (het is te vroeg voor een pint, anders waren we zeker nog even met ze de kroeg ingedoken) en rijden uiteindelijk om 11.00 uur de camping af.

Ons reisdoel vandaag is Turnhout (320 kilometer). Een camping midden in het natuurgebied de Antwerpse Kempen. Onderweg is het zo slecht weer (bewolkt, wind en regen) dat we onszelf hardop de vraag stellen of het niet verstandiger is om direct door te rijden naar huis. We hoeven er niet lang over na te denken; we vinden het echt fijn om weer naar huis te gaan en alle mensen weer te zien die ons zo lief zijn, maar vandaag nog niet. We willen heel graag nog één avond doorbrengen in ons inmiddels zo vertrouwde camperhuisje.

Een wijs besluit blijkt. Een kwartier voor de afslag Turnhout breekt de lucht open en gaat de zon schijnen! En zo melden deze geluksvogels zich om half vier bij de camping de Baalse Hei in Turnhout, waar we bijzonder hartelijk ontvangen worden. We worden door de receptioniste hoogstpersoonlijk naar onze verharde kampeerplaats begeleid; ook hier hebben ze klaarblijkelijk ervaring met in de modder weggezakte campers.

De camping is geweldig; een bos op zich; met drie grote vennen, heel veel groen en kampeerplaatsen met heel veel privacy. We wandelen direct van de camping de natuur in; leuk voor ons en leuk voor de hondjes. Bijzonder dat we na ruim 6.500 kilometer reizen op 130 kilometer van huis zo’n paradijs vinden. Dat bewijst maar weer eens dat de pot met goud niet altijd aan de andere kant van de regenboog te vinden is…

Na een flinke wandeling melden wij ons voor een laatste keer uit eten in de taveerne van de camping; paling in het groen met echte Belgische frieten. Heerlijk! We besluiten de dag met wandeling annex verkenningstocht over de camping en een proost op deze fantastische vakantie!