Dinsdag 7 mei 2013 Sintra – Batalha
Dat Sintra een bijzonder stadje is, hebben we gisteren al kunnen zien. Overdag (we komen om half vijf aan) is het oude centrum bevolkt met busladingen toeristen die, net als wij, een of meerdere van de paleizen (buitenverblijven) komen bezoeken die het Portugese koningshuis (Portugal is tot 1910 een monarchie geweest) in de loop van de eeuwen hier heeft laten bouwen. (Sintra was favoriet van het koningshuis omdat het dicht bij Lissabon en de kust ligt en midden in een mooi natuurgebied.) ’s Avonds doet het centrum bijna feeëriek aan; op de straten zijn alleen wat ‘Sinterianen’ en wat verdwaalde toeristen te vinden (zoals wij) en de oude, historische gebouwen zijn prachtig verlicht. We hebben het voorrecht om beide kanten van dit stadje te leren kennen omdat we op een camperplaats/parkeerplaats overnachten midden in het oude centrum.
Toen we gisteren aankwamen stond de parkeerplaats nog mudje vol. Een man die er uitzag als een oude hippie en zichzelf klaarblijkelijk tot parkeerwacht van de dag had benoemd, begeleidde ons naar het enige plekje dat dan nog vrij was. We gaven hem een goede fooi, in de hoop dat hij een oogje in het zeil bleef houden. Na 18.00 uur stroomde de parkeerplaats leeg en kwamen er nog twee campers bij. Nog vermoeid van onze fietsinspanningen eerder die ochtend bleef het wat ons betreft deze middag/avond bij twee kennismakingswandelingen c.q. uitlaatrondjes van de hondjes.
Na een goede nachtrust worden we vandaag gewekt door een vaag geluid, dat zich nog het beste laat omschrijven als een sleepnet dat met de regelmaat van de klok (30 seconden geluid, ruim twee minuten stil) naast onze camper over de grond gesleept wordt. Annemieke spoort Arnold aan om polshoogte te nemen. Misschien is het de parkeerwachter wel, die ons straatje schoon komt vegen? Het duurt even totdat Arnold al turend door de ramen in de gaten heeft wat het geluid veroorzaakt. Onze camper wordt gewassen door een sproeier die het gras naast onze camper (en een deel van onze camper) aan het bewateren is…
Omdat het onmogelijk is om alle mooie, oude gebouwen van Sintra te bezoeken, kiezen we voor het oudste van de paleizen: het in de 14e eeuw gebouwde Palacio Nacional de Sintra. Eerlijkheidshalve vinden we dat het paleis er aan de buitenkant niet echt mooi uitziet (behalve s’ avonds dan). Twee grote schoorstenen steken hoog boven het paleis uit en de witte, geplaveide muren zijn behoorlijk aan het afbladderen. Binnen is het paleis echter verrassend mooi; goed onderhouden en zonder al teveel opsmuk (daar houden wij van). Met mooie azulejos (Portugees tegelwerk), prachtig beschilderde houten plafonds, vertrekken die opvallen door de eenvoud, een oude kapel en een keuken met extreem grote fornuizen die uitkomen op de twee al genoemde schoorstenen. Het is echt leuk om hier anderhalf uur doorheen te lopen. Net zoals door het centrum van het stadje, waar het inmiddels wel is gaan regenen (ja, echt waar). We doen nog een koffie ‘plus’ in een leuke pastelleri en wandelen daarna terug naar de camper. Arnold maakt de camper klaar voor vertrek als Roebel en Laika (o.l.v. Annemieke) het parkje rondom de parkeerplaats nog even onveilig maken. Ons volgende reisdoel is Batalha, ruim 160 kilometer noordwaarts.
