Vrijdag 17 mei Sao Joao da Pesqueira – Lavra (Porto)
Na een goede nachtrust en een prachtige rit door de Douro vallei (vanaf Sao Joao da Pesqueira dalen we af naar de rivier de Douro) komen we al om half een in Lavra aan. Lavra ligt aan het strand en – volgens de website van de camping – maar 8 kilometer van Porto af. Een prima plek dus om vandaar uit Porto te bezoeken. Na inchecken komen we erachter dat de campingeigenaren wel erg ‘creatief’ met de cijfertjes zijn. De stadsgrens van Porto ligt weliswaar op 8 kilometer afstand, maar het centrum is maar liefst 20 kilometer van de camping verwijderd. Een tegenvaller. Op de fiets naar Porto is voor ons geen optie meer; dat zouden de hondjes echt te lang alleen zitten. Alternatieven zijn de bus (stopt voor de camping; reistijd 1,25 uur) of de taxi… We zien het wel, het is zoals het is.
Wat gelukkig absoluut niet tegenvalt, is de afstand tot het strand. In nog geen vijf minuutjes staan we op een ongelijkmatig strand met hier en daar wat rotsen. De stroming is er zo sterk, dat het strand bezaait ligt met aangespoeld hout, wier en, helaas ook, afval. De golven zijn voor ze op het strand aanspoelen op zijn hoogst. Zowel Annemieke als Laika laten zich hierdoor een aantal maal verrassen (ja, dames zijn hardleers). Het resultaat: Annemieke haalt meer dan alleen natte voeten en Laika gaat koppie onder en wordt bijna meegetrokken naar Amerika…
Na twee uitstapjes naar het strand en een uurtje relaxen voor de camper, gaan we ervoor. We nemen de bus van tien voor half zeven naar Porto. Na een vermakelijke rit - we rijden door alle dorpjes en buurtgemeenschappen in de omgeving - stappen we om tien over half acht in hartje Porto uit. Onze eerste kennismaking met Porto verloopt op zijn zachtst gezegd wat stroef. De straten staan vol file rijdende, toeterende auto’s, er ligt veel vuilnis op straat, er zijn mooie, maar ook hele vervallen gebouwen en het aantal ‘rare figuren’ op straat is boven gemiddeld. Kortom; we vinden het centrum druk, smerig, krap, oud en worden ‘gek’ van de bedelaars die ons aanklampen voor geld of ons met opgehouden hand de weg wel willen wijzen. We maken een wandeling (omschreven in onze reisgids) rondom Sé, de kathedraal in het centrum. Omdat er heel veel straten opgebroken zijn, nemen we ergens de ‘verkeerde afslag’. We komen terecht in een van de uitlopers van de buurt Ribeira, volgens onze reisgids een authentieke Portugese wijk, en komen daar meer stoer uitziende authentieke en samenscholende Portugezen tegen dan ons lief is. We zijn beiden niet angstig uitgevallen, maar om nou te zeggen dat we ons hier prettig voelen…
Met de wandeling zijn we dus snel klaar. Dan maar op zoek naar een leuk restaurant. Hoe we het voor elkaar krijgen, weten we niet, maar we vinden in hartje centrum een restaurant waar bijna alleen Portugezen zitten. Hoewel de serveerster alleen Portugees spreekt, lief lacht en ons voorgerecht vergeet, eten we er heerlijk in een relaxe sfeer. Toch nog een leuke afsluiter van ons eerste bezoek aan Porto. Maar of we morgen direct weer een busretourtje Porto nemen, weten we echt nog niet…
