Maandag 13 mei 2013 Nabaínhos/Melo (Serra da Estrela)
‘Gaan jullie zo ook mee naar het café van Maria in Melo?’ We zitten net aan de koffie bij onze Hymervrienden, als een ander Nederlands echtpaar ons uitnodigt voor een Portugese kroegentocht. Een unieke ervaring die we niet mogen missen, aldus deze mede camperaars. Het kost niet ze niet veel moeite om ons over te halen. Na een hele mooie wandeling van ruim 13 kilometer door het dal van Melo, een pastasalade bij de camper en twee koffie bij Dré en Bets, zijn wij wel toe aan een borrel. En zo vertrekken we een kwartier later met vier Nederlandse echtparen (onze aanwezigheid brengt de gemiddelde leeftijd van dit gezelschap drastisch naar beneden) naar Maria.
Midden in het dorpje Melo, waar je een kanon kunt afschieten zo stil is het er, stoppen we voor een oud pandje met twee rode klapdeuren. Al we daar doorheen naar binnen gaan, is het alsof we in een tijdmachine stappen. Kroegbaas Maria blijkt een oude, taaie Portugese dame te zijn van maar liefst 83 jaar. Ze staat fier rechtop en vol trots achter de toog, die veel weg heeft van een toonbank van een oud winkeltje. Het café is niet groter dan 18 m2 en is volledig in het Portugees groen-rood beschilderd. Er staan geen tafels (geen ruimte); bezoekers staan aan de toog of zitten op één van de twee smalle, houten bankjes langs de muren; naast de lege pakken wijn die daar ook een plaatsje gekregen hebben. Met onze komst is het café dan ook stampvol. Achter de toog en aan de muren hangen en staan allerlei prullaria, zoals een oude pop, blikjes, lege flessen, kalenders van verschillende jaren (zelfs nog van de vorige eeuw), een poster van de nieuwe paus, posters van Benfica en het nationaal elftal, vaantjes, doeken, plastic zakjes en meerdere beeltenissen van allerlei heiligen. Naast die van de heilige Maria hangt een grote foto van kroegbaas Maria.
Op de toog staan twee pakken wijn; wit en rood. De enige andere gast in het café, een Portugese man van Maria’s leeftijd, is klaarblijkelijk ‘Hoofd Wijn’. Hij tapt onze bestelling half zittend, half staand. De wijnglazen en het bier zijn de afdeling van Maria. De wijnglazen haalt ze tevoorschijn uit de verschillende kastjes achter de toog, voor het bier schuifelt ze naar de kelder. Als iedereen voorzien is van een borrel, proosten we op Maria’s gezondheid. ‘Saluti’ zegt Maria met een lach van oor tot oor, waarna ze gaat zitten en zichtbaar geniet van de drukte in haar kroeggie.
Na twee borrels (de witte wijn is inmiddels op; een nieuw aangerukt pak blijkt rode wijn te zijn; zowel Maria als haar Portugese hulp kunnen niet lezen wat er in zit: ze zijn analfabeet) is het tijd om verder te gaan. Het afrekenen is een gebeurtenis op zich, alleen met onze eerlijke hulp weet Maria hoeveel consumpties we gedronken hebben. De rekening van het totale drankfestijn bedraagt uiteindelijk € 5,60; iets meer dan € 1,25 per stel. Uiteraard geven we Maria een goede fooi. Na dit onvergetelijke cafébezoek lopen we gezamenlijk nog even verder door het dorp. We bezoeken de kruidenierswinkel en de bakkerswinkel annex pizzeria. Daar drinken we allemaal voor in totaal € 4,80 nog een kop koffie.
Eenmaal terug op de camping laten we de hondjes nog even uit en schuiven we aan bij het diner in de bar van de camping. We zijn met 12 mensen (op één Engelsman na allemaal Nederlanders) en zitten gezamenlijk aan een lange tafel. Het is een gezellige en lekkere afsluiting van weer een mooie dag in Portugal.
