Dinsdag 23 april 2013 Faro – Quarteira

Ondanks de spotlights hebben we goed geslapen. Wel worden we om al 07.00 uur wakker van het eerste, laag overvliegende vliegtuig van de dag (in Faro is een luchthaven). Omdat ons reisdoel voor vandaag, Quarteira, slechts op 25 kilometer afstand ligt, doen we het rustig aan. Annemieke neemt de hondjes mee voor een wandeling door de ontwakende stad. De stadsgeluiden worden nog overstemd door het gezang van vogels (en af en toe door het gebrul van een ijzeren exemplaar), de eerste terrasjes worden in gereedheid gebracht, de straten worden, nog ouderwets met de hand, schoongeveegd, Portugezen – duidelijk gekleed voor een nieuwe kantoor dag – spoeden zich naar hun werk, een aantal winkels worden opnieuw bevoorraad, het stadsverkeer komt langzaam op gang, de eerste sportievelingen wagen zich aan de fitnessapparaten aan de rand van het parkeerterrein en in de opkomende zon schuilt de belofte van een mooie dag. Net als in San Sebastian, Toledo en Cordoba is ook deze vroege stadswandeling een bijzondere ervaring.

Na het ontbijt verkennen we Faro op de fiets. Ons doel is de Igreja do Carmo, een kerk in het nieuwe centrum van de stad, die vooral bekend is om zijn met beenderen van monniken beklede kapel. Griezelen willen we dus. Helaas blijkt de kerk in onderhoud en gesloten voor publiek (tenminste dat is onze conclusie). Wel zien we een ooievaarsechtpaar uitvliegen van het nest dat ze er op een van de kerktorens hebben gemaakt. Prachtig. In zowel Spanje als Portugal hebben we overigens al heel veel ooievaars en hun hoge, grote nesten gezien.

Zo mooi we het oude middeleeuwse centrum van Faro vinden, zo lelijk vinden we – behalve de haven en zijn omgeving – het nieuwere gedeelte van de stad. Na een kop koffie in een leuk buurtcafetaria (waar iedereen elkaar lijkt te kennen) houden we Faro dan ook voor gezien en reizen we af naar Quarteira.

De camping van Quarteira blijkt op tien minuten lopen van een breed zandstrand te liggen. De zee is hier veel wilder, dus de golfbrekers in de vorm van keiendijken om de ongeveer vierhonderd meter doen goede dienst. Laika heeft geleerd van haar zoutwateravontuur van gisteren of is bang van de hoge golven. In ieder geval waagt ze zich niet of nauwelijks in de zee. De hoge golven maken Roebel niet zo veel uit: hij heeft alleen oog voor dat gele, ronde ding in zee. Gelukkig maar, even daarvoor heeft hij uitgebreid liggen rollen in iets wat verdacht veel op koeienstront lijkt. Na een wandeling van ruim twee uur langs het strand en de boulevard van Quarteira besteden we de rest van de middag aan wassen en niets doen. Heerlijk.