Dinsdag 16 april 2013 El Escorial – Toledo

We zijn er weer helemaal klaar voor en vertrekken vrij vroeg van de camping. Op weg naar Toledo, zo’n 118 kilometer zuidwaarts. We leggen de navigatie voor deze keer het zwijgen op en rijden ‘ouderwets’ op de kaart. Arnold heeft een route zonder snelwegen uitgestippeld om de ringweg van Madrid te ontlopen. We rijden over provinciale en hoofdwegen en gaan zo nu en dan dwars door Spaanse dorpjes. Leuk. Het landschap is heuvelachtig (de bergen liggen achter ons) met mooie groene weilanden en gele korenvelden. Sneller dan verwacht komen we in Toledo aan, waar we na wat gezoek de camperplaats vlakbij het centrum vinden. Het is een groot parkeerterrein naast een parkstrook langs de rivier de Tajo (de Taag). Daar kunnen Roebel en Laika goed uitgelaten worden. Achter op het parkeerterrein staan nog meer campers. Het voelt wel okay en we parkeren ons huisje.

Het is zonnig en warm (ongeveer 28 graden) en dus nemen we de hondjes mee als we het stadje gaan verkennen. De omgeving mag dan minder bergachtig zijn, Toledo centrum ligt voor ons gevoel hoog op een berg. Een ‘berg’ die we via leuke oude straatjes beklimmen. We slenteren wat door het historische centrum en bij toeval vinden we een terras met uitzicht op de groene omgeving. Perfecte plek voor een lekkere Spaanse lunch. Na de lunch bezoekt Arnold het Alcazar, een oud paleis annex fort dat generaal Franco tijdens de Spaanse burgeroorlog belegerd heeft. Annemieke wandelt met de hondjes terug naar de camper en zoekt verkoeling langs de Tajo en onder een grote boom op de groenstrook naast de camperplaats. Er zitten nog meer camperaars, dus het is net alsof we op een camping staan. ’s Avonds – als het weer wat afgekoeld is – laten we de hondjes achter in de camper en gaan we heerlijk uit eten. Bij ‘thuiskomst’ kan Arnold een camperbuur verblijden met de uit nood meegebrachte boor. Hoewel we daarna nauwelijks meer van die mensen afkomen, is het toch wel leuk dat de boor toch nog dienst doet deze vakantie. Desgevraagd vertellen deze Nederlanders dat ze tijdens onze afwezigheid Roebel en Laika niet gehoord hebben. Trots op onze hondjes!